رادیوگرافی پری اپیکال تکنیکی داخل دهانی جهت بررسی تک دندان و بافت های اطراف آن می باشد. هر کلیشه نشان دهنده ویژگی ها و جزئیات دندان و استخوان آلوئولار می باشد. از جمله مهم ترین مشخصه های بالینی موجود در رادیوگرافی پری اپیکال عبارتند از:
- ارزیابی و تشخیص پوسیدگی های دندانی
- ارزیابی وضعیت بافت اطراف دندان
- ارزیابی وضعیت دندان و استخوان آلوئولار اطراف آن پس از تروما
- ارزیابی وضعیت و موقعیت دندان های نهفته
- ارزیابی مورفولوژی ریشه دندان و کانال های آن
- ارزیابی قبل و بعد از جراحی اپیکال
- ارزیابی دقیق کیست های اپیکال و سایر ضایعات مرتبط با استخوان آلوئولار
- ارزیابی وضعیت ایمپلنت
- ارزیابی عفونت و یا التهاب بخش اپیکال دندانی
جهت انجام عکس برداری دقیق نحوه قرارگیری کلیشه، نگه دارنده و منبع پرتو بسیار حائز اهمیت می باشد. از آنجاییکه آناتومی حفره دهانی در افراد مختلف متفاوت می باشد، جهت دستیابی به نتایج بهتر، دو تکنیک در انجام عکس برداری پری اپیکال مورد استفاده قرار می گیرد که عبارتند از:
- تکنیک موازی یا Parallel
- تکنیک نیمساز یا Bisect
با توجه به اینکه تکنیک موازی به دلیل ژئومتری فیلم، دندان و اشعه ایکس ایده آل است، در رادیولوژی تخصصی دکتر صافی همواره از تکنیک موازی استفاده می شود.
